کد مطلب:163003 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:263

عوام زدگی و مرید بازی
از این واقعیت تلخ هم نباید گذشت كه بسیاری از تحریفات عاشورا معلول عوام زدگی برخی از گویندگان مذهبی است. این فاجعه گاهی تا آنجا به تباهی و فساد می كشد كه می بینی آنها پیش از هر چیز در فكر این هستند كه ببینند عوام چه می خواهند و از نقل كدام داستان یا افسانه ای بیشتر خوشحال و خشنود می شوند و همیشه در این دایره تنگ و تاریك به سر می برند كه از دهان مردم می گیرند و به گوش مردم می دهند و همیشه این دور و تسلسل را تكرار می كنند و هیچ هم خسته نمی شوند و چه بسیار كتاب هایی كه با عناوینی چون مجالس و مقاتل به همین ترتیب نوشته شده است كه مدارك و منابعی جز لسان الواعظین و اسماع السامعین ندارند؛ نخست بدون اندیشه گفته شده اند و سپس بدون اندیشه و تنها به همین دلیل كه مقبول طبع عوام بوده، نوشته شده اند! دردا و دریغا كه اینان با ساختن تحریفات و با پرداختن به افسانه ها و اكاذیب، فرهنگ مردم را به تباهی می كشند و با تفسیر نادرست «تباكی» عمل شنیع تزویر و ریا را تجویز و ترویج می كنند و ناخواسته آتش به دین و دنیای خود می زنند، غافل از اینكه به قول رسای آن شاعر:



بر تواضع های مردم تكیه كردن، ابلهی است

پای بوس سیل، از پای افكند دیوار را



و یا به قول دقیق دیگری كه گفت:



از پی رد و قبول عامه، خود را خر مساز

زانكه نبود كار عامی جز خری یا خرخری



گاو را باور كنند اندر خدایی عامیان

نوح را باور ندارند از پی پیغمبری



البته عوامل دیگری نیز در تحریف های عاشورا دخیل است كه احتمال می رود تأثیر تخریبی آنها كمتر از اینها كه شمردیم نباشد: مثل «ارتزاق از راه مذهب»؛ «استبداد مذهبی»؛ «سیاست زدگی»؛ «تعصبات صنفی»؛ «تقیه و ترس» كه متأسفانه امروز كمتر مبلغی در حوزه تبلیغ دینی یافت می شود كه آیه كریمه رسالت و مودت، و یا آیه مُحكمه تبلیغ را سرلوحه زندگانی خویش ساخته باشد. آیه كریمه می گوید: «قُل لَّآ أَسَْلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی» [1] و آیه محكمه تبلیغ می گوید: «الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَلَتِ اللَّهِ وَیَخْشَوْنَهُ و وَ لَا یَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَ كَفَی بِاللَّهِ حَسِیبًا». [2] .


[1] سوره شوري، آيه 23. يعني من براي رسالت و پيام حقي كه به شما رسانده ام پاداشي - به جز محبت و مهرورزي به خويشانم - نمي خواهم.

[2] سوره احزاب، آيه 39. يعني آنان كه پيام هاي الهي را به مردم مي رسانند و تنها از خدا حساب مي برند هرگز از كسي به جز خدا - نمي ترسند و از هيچ كس ديگر حساب نمي برند كه اينكه خدا خود حسابگر است كفايت مي كند.